Bepaald geen klein Arcadië...

Met de nodige trots meld ik dat intussen de tweede druk is verschenen van mijn roman Duvelsprie. Wekelijks krijg ik reacties van lezers, die mij willen laten weten wat ze vinden van het verhaal. 

Zoals deze van Wim Weijers uit Nijmegen:

"Jos het is je weer gelukt! Na“De Jongens van het Glaspaleis” opnieuw  een prachtig boek. Geen “heldenlevens”, maar levensechte mensen met al hun nukken, grillen en twijfels. En dat in de gure tijd van de 18de eeuw in de landen van Overmaas, die nu het huidige Zuid Limburg vormen. Een tijd zonder vrede, met plunderende soldaten langs de wegen én de clerus en de autoriteiten die hard en genadeloos optraden tegen degenen die deze door God gegeven orde om wat voor reden dan ook wilden doorbreken. Een ander beeld van het Zuid Limburgse heuvelland, dan het vaak geschetste klein Arcadië van vóór de mijnbouw.

Anna staat natuurlijk centraal met al haar twijfels als ze van uitgestotene uiteindelijk een grote mevrouw wordt. De enige manier om uit de ellende te komen is te breken met degenen die haar liefdevol opnamen toen ze geen kant op kon. Er zijn grote emoties, maar het lijkt me passend. De emoties zijn bovendien ingebed in de sociale realiteit.  

Ook de beschrijving van de manke Pastoor Petri met zijn hart bij de armen, maar verbonden aan het onderdrukkende systeem van de clerus mag er zijn. Of veldwachter Hens Witmakers, die zijn menselijkheid wil bewaren maar hieraan uiteindelijk ten ondergaat. Ook de vreemdeling Jacques du Jardin, nooit echt geaccepteerd door de gemeenschap en daarvan uiteindelijk slachtoffer. Klinkt bekend dat laatste.

De beschrijvingen zijn levensecht en daardoor lijkt het net of je het huisje van Hens Witmakers, binnenstapt of dat je aanwezig bent bij het kermismiddag bezoek op de Dederenhof waar de autoriteiten, de kasteelheer, de schout en de rijke herenboeren de toestand in de (roerige) wereld bespreken. Het boerenleven en de wisseling van de seizoenen zijn mooi in het verhaal vervlochten. 

Het voortdurend verspringen van de scenes maakt dat het boek afwisselend is en  dat je doorleest. Verraadt zich hier de toneelschrijver- regisseur? 

Jos, ja ik heb natuurlijk makkelijk praten, maar voorlopig de pen nog maar niet neerleggen!"