dinsdag 15 mei 2018

Reactie op de roman DUVELSPRIE door de schrijver Piet Poell.

Van harte proficiat, Jos, met je nieuwe boek! Ik heb ervan genoten, al is "genieten" hier misschien niet meteen het juiste woord, bij zoveel drama. Maar van de dramatische aspecten in je boek kun je volop genieten: de prachtig uitgewogen scènes - zij het hier en daar misschien iets te "dik" aangezet, maar op die momenten past het wel in het verhaal - de dialogen die de optredende figuren scherp tekenen en levendig zijn, de loop ontwikkelingen waarin je het noodlot voelt aankomen, de verrassende wendingen enz,- je kunt wel zien dat je ook toneelschrijver bent! Er zijn scènes bij die staan als een huis, die de lezer even heel stil maken, bv als Anna, ten prooi aan twijfels, toch de deur sluit voor de ogen van een smekende Jacques, de een buiten, de ander binnen... Dat beeld gaat me niet meer uit de kop, zoals Anna zou zeggen. En zo zijn er tal van andere taferelen waarin "dramatis personae" op elkaar inspelen of juist tegen elkaar uitgespeeld worden op een aangrijpende manier. Levendig neergezet zijn figuren als pastoor Petri, maar ook, kort en krachtig, pastoor Hoen, en verder Hens Witmakers, Catherine Dederen, Stientje Dederen e.v.a.En dan de manier waarop je ons meesleept in de huichelachtige, verstikkende sfeer van de samenleving in een Zuid-Limburgs dorp van toen, prachtig! Emotioneel geladen scènes en beschrijvingen die de lezer bij de keel grijpen; ik moet bekennen dat ik hier en daar wel even heb moeten slikken, en erger...
Een huzarenstukje heb je geleverd in de tekening van Anna, de hoofdpersoon. die soms dwars tegen iedereen in de weg van haar hart volgt, voor alle zwakken in haar omgeving wat over heeft, maar als ze min of meer vermogend is geworden, een van de meest kwetsbare personen, Treesje, uit haar leven probeert te snijden, bang voor wat "de luuj" zeggen. "De luuj", waar ze eerst zo vrank en vrij tegenin ging! Zo'n karakterwending naar het "kwade" zou bij mindere goden de lezer al gauw tegen de hoofdpersoon, met wie hij zich toch automatisch vereenzelvigt, innemen, maar jij maakt het volkomen aanvaardbaar, juist door het zo vanzelfsprekend en onnadrukkelijk te brengen, waardoor je als lezer toch ontroerd bij haar doodsbed blijft zitten. Knap werk!
En dan dat witte wolkje, dat soms als terloops verschijnt, maar telkens zwaarder geladen met symboliek, ik zie het dezer dagen overal zweven tegen de blauwe lucht!
Je hebt veel in de schoot geworpen gekregen, zoals je vertelt in je Nawoord. Veel sprekende details en nuchtere gegevens, maar maak er dan nog maar eens een roman van die stáát, zoals jij gedaan hebt! Petje af, meneer, net als ik al deed voor je eerste boek! Wanneer komt het volgende?

Piet Poell, 14 mei 2018
(Ik vond dat ik je dit even moest laten weten)



Gepost door Piet Poell op Jos Bours Blog op 14 mei 2018 23:16:00

zondag 6 mei 2018

Reactie op 'Duvelsprie' door Jos Gielen.


Complimenten, en een hele boel,
Op de eerste plaats vanwege het verhaal zelf. Anna is een prachtige hoofdpersoon; ze komt direct goed tot leven. Ik voelde me als lezer zeer betrokken bij haar lotgevallen. Ze is een heel redelijk wezen, maar het lot houdt daar geen rekening mee. Verder zijn er een paar mooie karakters, zoals Jean en ook Catherine, evenals de beide pastoors. Er zitten bijna te hevige dramatische ontwikkelingen in het verhaal, maar ze zijn acceptabel.
Ook de historische setting maakte op mij een geloofwaardige indruk. Wat een gat, dat Schinnen. Je zult er geboren zijn. In de achttiende eeuw bedoel ik.
Net als bij de ‘Jongens’ heb ik erg genoten van je taal. Ik zie veel woorden en uitdrukkingen die ik exclusief aan mijn vader, Ligius, verbind (mijn moeder kwam niet uit Schinnen), zoals de ‘sjlatevogel’. Soms ook met een kleine afwijking ‘kemasjen’ en ‘kerwauw’ herinner ik me; bij jou ‘Gamaschen’en ‘Kamáu’. Ik vind de mix tussen dialectische woorden en zinswendingen en Nederlands heel uitgebalanceerd, voor mij heel plezierig. Een nadeel voor de verkoop is dat je hiermee je doelgroep beperkt. Geldt ook voor de titel. Vooraf vond ik die niet zo goed gekozen. Inmiddels zou ik zeggen: precies goed.
Je hebt veel oog voor details. Ik denk aan de beschrijvingen van hoe de mensen zich gedragen, hoe ze gekleed zijn. Zoals de terloopse opmerking dat de secretaris een cravatte draagt die in de nek met een gesp is dichtgemaakt. Of interieurbeschrijvingen. Bij ons thuis stond in de hal een kruik met lisdodden. Ik vermoed dat die in onze jeugd in de mode waren;  ze presenteerden zich als ‘een beetje sjiek’. Volgens mij kwamen ze uit de ‘bèèndje’. En dan is het aardig om bij de dames Gadé lisdodden in een koperen pot tegen te komen.
Heel mooi vond ik de toelichting over het gedane speurwerk. Petje af. Het zijn ongelooflijk mooie vondsten waar jullie op zijn gestuit. Bij het lezen dacht ik wel eens een enkele keer ‘het kan niet op’ aan drama, maar in je toelichting blijkt alles ‘uit het leven gegrepen’. Een beetje door elkaar gehusseld, een beetje ingekleurd, maar historisch verantwoord.
Ten slotte ook complimenten voor wat je in Schinnen hebt teweeggebracht. ’s Ochtends is dankzij jouw inspanningen Schinnen tot bokkenrijdersdorp gepromoveerd! Ik ben alleen bij het middagprogramma geweest. Prachtige locatie, daar in Thull. Het verhaal over de bokkenrijders was een perfecte aanvulling op je boek. En dan dat mooie lied als extra. Dat je ook nog de kwetsjbuul kunt hanteren! Marlies zingt prachtig. Dat wist ik al van het Glaspaleis. Als mijn vrouw zo mooi kon zingen, zou ik haar ook liefie noemen. Maar even serieus: je hebt / jullie hebben een prestatie van formaat geleverd. Nogmaals gefeliciteerd.

Jos Gielen

zaterdag 5 mei 2018

Reactie van Fons Nijssen op Duvelsprie:

"En wist je ook dat oud-Schinnenaar Jos Bours een prachtige roman over Schinnen in de tijd van de bokkenrijders heeft geschreven? Duvelsprie heet het boek en het is een genot om erin te lezen. Prachtig geschreven, het verhaal loopt als een trein en je waant jezelf in die tijd als je de beschrijvingen van ons dorp in de achttiende eeuw leest. Als je erin begint te lezen, wil je niet meer ophouden voor je het hele boek uit hebt! Wees dus gewaarschuwd!"

woensdag 2 mei 2018




De eerste reactie op "Duvelsprie" 

van Jeanne Hinke,


Met groot plezier heb ik dit boek gelezen. Voor de boekpresentatie van ‘de Duvelsprie’ van Jos Bours ging ik naar het dorp van mijn jeugd. Dat kun je hieren hier lezen. Door het boek te lezen bleef ik nog dagenlang in gedachten in dat Zuid Limburgse land.  Jos heeft historische feiten vermengd met fictie. Intrigerende feiten, in de stamboom van zijn vrouw (mijn oude vriendin) inspireerden hem tot het schrijven van deze historische roman. Het verhaal speelt in de 18e eeuw in de tijd van de Bokkenrijders. Mooie sfeertekeningen brengen die tijd helemaal tot leven, het standsverschil, de armoede en rijkdom, nieuwkomers in zo’n dorp en hoe de gemeenschap ertegenaan kijkt. Meestal als je een boek leest maak je van de omschrijvingen van bijvoorbeeld de natuur of een stad of dorp al snel je eigen voorstelling in je hoofd. In dit boek wist ik steeds waar iets zich afgespeeld had. Ik ken de gebouwen of plekken, waar die huizen staan of gestaan hebben. Ik weet hoe iets geografisch ten opzichte van elkaar ligt. Dat vond ik zo leuk te ervaren. Weliswaar vond het een en ander in een andere tijd plaats, dus moest ik me wel voorstellen, dat er minder en onverharde wegen waren, minder huizen enzovoort. Maar toch gaat het over ‘mijn dorp’. Ons dialect zit door het boek heen verweven op een heel natuurlijke manier. Voor mensen, die dat niet verstaan zit er uiteraard een woordenlijst achterin het boek.
Het is Jos gelukt om de feiten, die bekend zijn, maar die op zichzelf veel vragen oproepen en zeker geen logische verbanden hebben, met zijn eigen fantasie tot een geloofwaardig en mooi verhaal aan elkaar te smeden. De tijd van toen is echt voor me gaan leven. Ik denk (nee, ik weet het zeker) dat het boek een aanrader is voor mensen, die van historische romans houden!!